میکروبهای گرفتار شده در بلورهای یخ میتوانند برای بیش از 100 هزار سال زیر 3 کیلومتر برف زنده بمانند. این یافته از این نظریه پشتیبانی میکند که شاید زندگی در دوردستها در جهانهای یخی سامانهی خورشیدی ما وجود داشته باشد.
باکتریهای زنده در نمونههای برداشتشده از ژرفای 4 کیلومتری جنوبگان پیدا شدهاند، گرچه برخی دانشمندان گفتهاند که آن میکروبها در پی آلودگی نوک متهها یا در آزمایشگاه به بلورهای یخ راه یافتهاند. اما در سال 2005 نیز باکتریهایی با دیرینگی 32 هزار سال به صورت خفته در آبگیر یخزدهای در آلاسکا یافت شدند.
اکنون بافورد پرایس و رابرت رُده، فیزیکدانهای دانشگاه کالیفرنیا در برکلی ایالات متحدهی آمریکا، سازوکاری پیشنهاد کردهاند که توضیح میدهد چگونه میکروبها میتوانند در چنین شرایط سختی زنده بمانند.
آنان میگویند لایهی نازکی از آب مایع خودبهخود پیرامون میکروب را فرا میگیرد. سپس، گازهای اکسیژن، هیدرژن، متان و گازهای دیگر از حبابهای هوا به درون آن انتشار مییابند و غذای کافی را برای میکروب فراهم میسازند.
بنابراین، هر میکروبی میتواند در یخ جامد زنده بماند و دمای پایینتر از 55- درجه سلسیوس و فشار 300 اتمسفر را تحمل کند. در چنین شرایطی میکروبها نمیتوانند تولید مثل کنند، اما میتوانند هر آسیب مولکولی را ترمیم کنند و تا هزاران سده زنده بمانند.
منبع:
Microbes can survive 'deep freeze' for 100,000 years, NewScientist.com news service, October 2007
گونهای از کرمهای حلقوی که در بدن مورچههایی با نام علمی Cephalotes atratus به صورت انگل زندگی میکند، انتهای پیازی شکل بدن مورچهها را به صورت میوهی قرمز و آبداری در میآورد.
به نظر پژوهشگران این انگل برای جلب پرندگان به خوردن این مورچهها باعث این دگرگونی در ظاهر آنها میشود. پرندگانی که این مورچهها را میخورند، در واقع تخمهای این انگل را وارد بدن خود میکنند و از این راه به گسترش انگل کمک میکنند.
پژوهشگران گمان میکنند این انگل باعث نازکشدن پوشش بیرونی بخش پیازی شکل انتهای بدن مورچه میشود. در نتیجه، این پوشش که در حالت عادی سیاه است، کهربایی به نظر میرسد. تخمهای انگل نیز زرد رنگ است. استیو یانویاک(Steve Yanoviak)، بومشناس دانشگاه آرکانزاس و کاشف این پدیدهی شگفتانگیز، در این باره میگوید: " هنگامی که این دو اثر در نور خورشید در هم میآمیزند، رنگ قرمز درخشانی را در انتهای مورچه به نمایش میگذارند."
این مورچهها در مناطق گرمسیری آمریکای مرکزی و آمریکای لاتین زندگی میکنند و از مدفوع پرندگان میخورند. آنها از همین راه به انگلها آلوده میشوند و پرندگان دیگر از راه خوردن این مورچهها به انگل دچار میشوند. به این ترتیب، چرخهی زندگی انگل ادامه مییابد.
منبع:
Parasite Transforms Ants Into ''Berries '', National Geographic News, January 16, 2008