دبیرستان پسرانه خاتم الا نبیا ء(ص)شهرستان بم

نشانی: خیابان زید تلفن ۲۳۱۹۲۲۰

دبیرستان پسرانه خاتم الا نبیا ء(ص)شهرستان بم

نشانی: خیابان زید تلفن ۲۳۱۹۲۲۰

توصیه های مهم عملکرد بهتردر امتحانات تستی و تشریحی

امتحان معیار ارزشیابی دانسته‌ها و تواناییهای شماست و شما می‌‌توانید از آن بعنوان ابزاری برای ارزیابی مهارت های یادگیری خود استفاده کنید. اما شرایط فیزیکی و ذهنی وجود دارد که عملکرد شما در حین امتحان را تحت تأثیر قرار می‌‌دهد. بنابراین لازم است پاره ای نکات را هنگام امتحان رعایت کنید.

برای عملکرد بهتر در امتحان توصیه های زیر را بکار بندید:

۱- با آمادگی کامل و به موقع در سر جلسه امتحان حاضر شوید. وسایل مورد نیاز مثل مداد، خودکار، ماشین حساب، لغت نامه و ساعت را به همراه داشته باشید. با این کار همه چیز در دسترس شما خواهد بود و نیازی به قرض گرفتن وسایل دیگران پیدا نخواهید کرد.

۲- با اطمینان خاطر و آرامش کامل در امتحان شرکت کنید. مثبت اندیشی کنید. همواره این جملات را در ذهن خود تکرار کنید: ” من برای امتحان کاملا آماده ام و به خوبی از عهده آن برمی آیم. ” نگرانی را از خود دور کنید. هر گاه احساس نگرانی کردید، چند نفس عمیق بکشید تا آرام شوید. قبل از امتحان با دوستانتان راجع به اضطراب و دلشوره صحبت نکنید. بهتر است بدانید که نگرانی همچون یک بیماری مسری قابل سرایت به دیگران است.

۳- آرام ولی هوشیار باشید. اگر حق انتخاب دارید، مکان مناسبی را برای نشستن انتخاب کنید. نیمکتی را انتخاب کنید که بر روی آن فضای کافی برای کار داشته باشید. به پشتی نیمکت تکیه دهید و راحت باشید.

۴- در ابتدا نگاهی گذرا به سؤالات بیندازید. حدودا ۱۰% از وقت خود را برای این کار صرف کنید. کلمات کلیدی ( در سؤالات ) را مشخص کنید و برای پاسخ دادن به سؤالات زمانبندی کنید. در حالیکه سؤالات را می‌‌خوانید، نکاتی که به ذهنتان می‌‌رسد و می‌‌توانید مفید باشد را در کنار آنها یادداشت کنید.

۵- برای پاسخگویی به سؤالات از یک برنامه منظم پیروی کنید. ابتدا به سؤالات ساده تر پاسخ دهید و بعد به آنها که نمره بیشتری دارند. سپس به ترتیب به سوالاتی پاسخ دهید که:
- مشکل تر هستند.
- جواب دادن به آنها وقت بیشتری می‌‌گیرد.
- نمره کمتری دارند.

۶- در امتحانات تستی برای انتخاب پاسخ درست دقت کنید.
- ابتدا پاسخهایی را که می‌‌دانید اشتباه است، کنار بگذارید.
- اگر تست نمره منفی ندارد، از بین پاسخهای باقی مانده، پاسخ صحیح را انتخاب نمایید و یا حدس بزنید.
- اگر امتحان نمره منفی دارد و شما دلیل خاصی برای انتخاب پاسخ خود ندارید، حدس نزنید.
- شک نکنید، معمولا اولین گزینه ای که انتخاب می‌‌کنید، پاسخ صحیح است. پس پاسخ خود را تغییر ندهید، مگر اینکه واقعا به نتیجه قطعی رسیده باشید.

۷- در امتحانات تشریحی، قبل از پاسخ دادن به سؤالات خوب فکر کنید.
- ابتدا نکات مهمی را که راجع به سؤالات به دهنتان می‌‌رسد، در چرک نویس یادداشت کنید.
- این نکات را به ترتیب شماره گذاری کنید.
- سپس آنها را تنظیم کرده و پاکنویس کنید.

۸- در پاسخ به سؤالات تشریحی، به اصل موضوع بپردازید و حاشیه نروید.
- در جمله اول موضوع اصلی را بیان کنید.
- مقدمه ای برای آن بنویسید.
- سپس موضوع را با جزئیات بیشتری شرح دهید.
- به سؤال توجه کنید و فقط به آنچه از شما خواسته شده پاسخ دهید. از توضیحات غیر ضروری و مثالهای اضافی بپرهیزید.

۹- ۱۰% از وقت امتحان را برای مرور مطالب کنار بگذارید.
- برای ترک کردن جلسه امتحان عجله نکنید.
- در انتها تمام سؤالات را مرور کنید.
- مطمئن شوید که به تمام سؤالات پاسخ داده اید.
- پاسخ‌ها را یک بار دیگر بخوانید و در صورت لزوم جمله بندی، املای کلمات و … را تصحیح کنید.

۱۰- وقتی نتیجه امتحان را گرفتید، آن را بررسی کنید.
- به اشکالات خود توجه کرده و سعی کنید در آن زمینه بیشتر مطالعه کنید.
- برای امتحانات آخر سال، سؤالات امتحانات کلاسی را دوره کنید تا اشتباهات گذشته را تکرار نکنید.
- بهترین روش یادگیری را که برای شما مؤثر بوده، انتخاب کنید.
- روشهایی که برای شما کارآیی لازم را نداشته، کنار بگذارید.
- سعی کنید بهترین روش را پیدا کرده و بر روی آن تمرین کنید تا به نتیجه مطلوب برسید.

منبع: تبیان

نیاز به تغذیه



نیاز انسان به غذا یکی از احتیاجات ذاتی یا فیزیولوژیک است که مهمترین عامل بقای زندگی و طول عمر می باشد.احتیاج به غذا دائمی است و ارگانیسم را مجبور میکند تا برای بدست آوردن غذا و رفع گرسنگی کوشش کند.
تغذیه صحیح و متعادل نه تنها پدیده رشد را میسر می سازد و به تندرستی و طول عمر می انجامد،بلکه با تاثیر بر روی اعصاب و روان سبب رشد فکری و نمو نیروهای روانی می گردد.
تر کیب شیمیائی غذای انسان باید شامل پروتئین ها، چربی ها، کربوهیدرات ها، مواد معدنی ، ویتامین وآب باشد تا رشد و سلامت یاخته های بدن تامین شود.این مواد با تغییراتی که در لوله گوارش حاصل میکند قابل جذب می شوند و برای تامین احتیاجات حیاتی مورد استفاده یاخته های بدن قرار میگیرند.

غذا به ماده جامد یا مایعی گفته میشود که بعد از خوردن و هضم شدن ایجاد حرارت و انرژی کرده و موجب ترمیم بافتها ،رشد و نمو و تنظیم اعمال حیاتی می گردد.
تمام موجودات زنده برای آنکه بتوانند به زندگی خود ادامه دهند ،احتیاج به غذا دارند.خواه این موجود زنده انسان باشد یا یک حیوان و یا حتی یک موجود بسیار کوچک ذره بینی مانند میکروب و.....
از طرفی هر روز تعدادی از سلولهای بدن می میرندو باید سلولهای تازه جای آنها را بگیرند برای این منظور باید سلولها مواد لازم را از غذا بدست آورند.همچنین حفظ گرمای طبیعی بدن -که در موقع سلامت همیشه ثابت است-،مبارزه با میکروب ها و عوامل بیماری زا،رشد روزانه مو و ناخن،کار قلب و دستگاه تنفس ،حرکات بدن،قدرت کار و فعالیت انسان و حتی کارهای فکری هم در گروی دریافت کافی مواد غذائی میباشد.
معمولا غذائی که انسان مصرف میکند از مواد مختلفی تشکیل شده است که عبارتند از:
مواد قندی و نشاسته ای یا کربوهیدرات هاو مواد چربی که انرژی زاهستند و انرژی روزانه را تامین میکنند، مواد پروتئین جهت نگهداری و ترمیم بافتها و ساختتن بافتهای جدید لازم است، ویتامین و مواد معدنی و آب انرژی زا نیستند- کالری ندارند-ولی برای رشد طبیعی مورد نیاز می باشند.دریافت ناکافی آنها باعث بروز کندی رشد،اختلالات خونی وعدم استحکام استخوانها میشود.

بالندگی ارزشها در کنار علم

نقش آموزش و پرورش در تربیت نسل آینده که عهده دار مهم ترین وظایف و مسوولیت های اجتماعی می شوند، بر کسی پوشیده نیست. آنچه در این راستا اهمیت دارد، این است که آیا آموزش و پرورشی که مبتنی بر ارزش ها و آرمان های الهی و انسانی و با تکیه بر تعلیم و تربیت اسلامی بنیان نهاده شده است و اهداف آن متناسب با دیدگاه مکتبی و عقیدتی اسلام تعریف شده ، می تواند شان و جایگاه اصلی دانش آموزان را از نظر هویت اخلاقی و تربیتی

به آنها یادآور شود یا خیر؟ و در این زمینه تا چه اندازه توانسته است موفق باشد و در چشم انداز تربیتی و ارزشی با قاطعیت بگوید توانسته است به احیای ارزش های اخلاقی و تربیتی نسل جوان آن گونه که باید و شاید، عمل کند.

در نگاهی به وضعیت درونی آموزش و پرورش که در هر دوره تحصیلی با اهداف و رویکردهای خاصی متناسب با دوره رشد و مقتضیات سنی از آن تعاریفی شده است و برنامه ریزی های آموزشی و تربیتی حول این محورها تعریف شده ، نکاتی مورد توجه و تامل است:

- سیستم آموزشی ما اکنون از یک روزمرگی خاصی حکایت می کند. این روزمرگی برای مدیران کلان این نظام آموزشی در جلسات متوالی و پشت سر هم ، بدون بازنگری به بازتاب این جلسات و نفع آن به مجموعه تعلیم و تربیت ، چنان سیری پیدا کرده است که دیگر کمتر مدیری است که حتی در یک منطقه محروم آموزشی از فیض این گونه جلسات محروم نمانده باشد. آیا با وجود این جلسات مکرر و بعضا فاقد نتیجه و کارآیی تحول زا، می توان انتظار ارزش آفرینی در زیرمجموعه آموزشی خود را داشت؟

- نگاه تصمیم گیران و متولیان تعلیم و تربیت ، نگاهی بسته است. در این نگاه بسته کمتر شناختی از درون کلاس ها و نقش و جایگاه دانش آموز و معلم در کنار هم وجود دارد. از این رو بسیاری از تعاریف آموزشی و تربیتی با چنین نگاهی تدوین می شود که در نهایت بازخوردی غیرموثر و نه چندان کارا به سیستم تحویل می دهد. کمتر مشاهده کرده ایم مدیر یک مجموعه آموزشی و تربیتی خود را موظف بداند در یک کلاس درس شرکت کند و از نزدیک روند کار و فعالیت معلم و دانش آموز زیرمجموعه خود را نظاره گر باشد.

برای تعامل میان معلمان و مربیان و مدیران یک مجموعه هر از گاهی اقدام به نشست ها و گردهمایی های موقتی و کوتاه مدت می شود. اگرچه این گونه جلسات با هدف تعامل و ارتباط میان معلمان و مدیران برگزار می شود، اما در این جلسات چیزی جز همان سخنان تکراری و مطالب بازخوانی شده از اینجا و آنجا وجود ندارد. جای سوالی که اینجا باقی است ، این است که زمان عمل کی فرا می رسد؟ و تا چه زمانی ما می خواهیم در این جلسات همان مباحث تئوری و نظری را ارائه کنیم و نگاه خود را به عمل و میدان اجرا ببندیم.

در چنین وضعیتی ما در حیطه تعلیم و تربیت با دو رکن اصلی یعنی (معلم) و (دانش آموز) روبه رو هستیم ، نگاهی که این دو به مجموعه تعلیم و تربیت دارند، چیزی نیست جز بازخوردهای آنچه در بالا به آن اشاره رفت. برای بسیاری از معلمان در سطوح ابتدایی که رکن اصلی نظام آموزشی هستند، تا سطح کلان آن یعنی دوره متوسطه تدریس ، فعالیتی است که تکراری بدون شوق و علاقه و برای بسیاری از آنها مفهوم و معنای اهداف تعلیم و تربیت در زنگ هایی خلاصه می شود که روزشمار یک فعالیت آموزشی است.

در چنین نگاهی ، دو طرف دیگر دانش آموزانی قرار دارند با این تعریف که آنان که درسخوان و فعال هستند، باید تا می توانند بر محفوظات خود بیفزایند تا در آینده با هر شکلی که کنکور به خود می گیرد، حرفی برای گفتن داشته باشند و آنان که چون خسی در میقات خود را در این بستر رها کرده اند، دل را بر تقدیر سپرده اند تا از قبل آن مدرکی بیابند و بازار کار را به یمن قدوم خویش بیارایند.

در این هنگامه فعالیت ها، جایگاه ارزش ها و ملاک های تربیتی و آنچه مبنای علم و دانش براساس آن پایه ریزی شده است ، واقعا خالی است. این خالی بودن نه از نظر کمی است ؛ چراکه در یک محیط آموزشی از مربی و معاون پرورشی گرفته تا تک تک معلمان تعریفی که از آنان شده ، تعریف تربیتی است.

یعنی غایت آموزش را همه تربیت می دانند، اما در مقام اندیشه ولی آنچه در کیفیت کار و در عمل دیده می شود، این است که به مرزهای اخلاقی و تربیتی آن گونه که باید، بها داده نمی شود چراکه: هدف دانش آموز صرفا حضور فیزیکی و جسمانی در کلاس درس است و علم با هدف تربیت و انسان شدن کمتر مورد توجه است و اصولا درس خواندن و محصل بودن یک شغل است.

- مبنای ارزش گذاری بر کار و فعالیت معلم نیز چیزی جز اصول ارزش های مصوب و شکل گرفته در نگاه های بسته به مجموعه تعلیم و تربیت نیست. آنچه بیشتر معنا و مفهوم می یابد فقط جسم معلم است که بتواند مجموعه ای دانش آموز را در ساعتی خاص در اختیار داشته باشد و مفاهیمی تئوری و نظری را به آنان عرضه کند.

- دانش آموز امروز کمتر خود را مدیون تلاش ها و فعالیت های معلم خود می داند. از این رو زبان تشکر در مقابل او یا ندارد یا از زبان بی زبانی بهره نمی گیرد تا از تلاش و فعالیت او تشکر کند. دید دانش آموز این است که معلمی شغلی است در برابر انجام وظیفه ای ، چه نیازی به تشکر وجود دارد.

اگر چه هنوز هم هستند دانش آموزانی که جدی از فعالیت آموزشی معلمان خود، آنان را وامدار رشد وترقی خویش می دانند و این نیست مگر برخاسته از دیدگاه تربیتی خانواده و محیط تربیتی آنان.

- مرزهای اخلاقی و تربیتی در بین معلم و دانش آموز، روز به روز کمرنگ تر می شود، تا آنجا که هر چه دانش آموزان سال پیش را با سال جدید مقایسه می کنیم ؛ از منظر اخلاق ، گفتار و نحوه برخورد بسیار متفاوت می بینیم.

از مجموعه این انعکاس رفتاری که در لحظه به لحظه تعلیم و تربیت شاهد آن هستیم ، سوای از توجه به ابعاد آموزشی و تربیتی آنچه باید بیشتر مدنظر قرار گیرد، این است که موضوع آسیب شناسی اخلاقی ، دانش آموزان را به عنوان یک موضوع مهم که حیات تربیتی و آموزشی را در آینده تهدید می کند باید مدنظر قرار داد. در این بررسی ریشه ای آنچه اهمیت دارد این است که:

- به دوره ابتدایی اگر در قالب جدید آموزشی نقش (اساس و پایه) را داده ایم ، از لحاظ حضور معلمان فعال و پویا بیشتر بها بدهیم. چه لزومی دارد که معلمی وظیفه تربیت و آموزش کودکانی را به عهده بگیرد که خودش با بسیاری از معضلات تربیتی روبه روست. اهمیت کیفی به این دوره آموزشی ؛ نتایج ارزشی آن در دوره های دیگر نمود خواهد یافت.

- طرح گردش مدیران موفق در یک مجموعه آموزشی ، می تواند گستردگی اهداف و ارزش های موفق را به دنبال داشته باشد. آیا ضرورت دارد که مدیری را مدیر موفق بدانیم به دلیل این که مثلا طی 12سال یک مدرسه را خوب مدیریت کرده است ، ملاک های موفق بودن این مدیران را باید شناخت و در مدارس دیگر که از هر لحاظ نیازمند تحول و دگرگونی می رود از وجود آنان بهره برد.

- نگاه تحول زا در مدیریت کلان آموزشی و تربیتی جدای از نگاه بخشنامه ای و اداری ، رمز زنده کردن ارزش ها و احیای تفکر اخلاقی در بستر آموزش و پرورش است. وجود چنین مدیرانی سبب می شود همپای معلم و دانش آموز طرح ها و ارزش ها نمود عملی بیشتری پیدا کند. تنها در چنین صورت است که نام و روش این مدیران در بستر تعلیم و تربیت متحول خواه و ماندگار باقی می ماند.

- موضوع تربیت را در مدارس با نگاه تحول اخلاقی در دانش آموزان معنا کنیم ، در این صورت ارزش ها در کنار اصول علمی مجال رشد و بالندگی پیدا خواهد کرد.

- و این نکته را از یاد نبریم ، چه بسا یک موضوع علمی و آموزشی طی سالیان متمادی از ذهن و فکر دانش آموز فراموش شود؛ اما یک نگاه اخلاقی و تربیتی تا آخر عمرش با او خواهد بود. پس بیایید به ماندگاری ارزش ها در بستر تعلیم و تربیت بیندیشیم.

 منبع :جام جم ۲۷بهمن ۸۶